Reclamedoeken.

Je ziet ze overal verschijnen in winkels, in het straatbeeld, tegen gevels, op events,… Heel even eisen ze jouw aandacht om dan voorgoed te verdwijnen in … in wat eigenlijk?

Heel vaak worden ze weggegooid. In het beste geval worden er mooie tassen of andere modeaccessoires van gemaakt en krijgt dit duurzame materiaal  (of een heel klein deel ervan) een tweede leven.

Ze staan symbool voor onze wegwerpmaatschappij, die grotendeels beheerst en gestuurd wordt door de reclame-industrie. Heel even alle aandacht en dan: WEG ERMEE!

Bovendien weet de reclame-industrie ons beelden voor te schotelen die niet stroken met de werkelijkheid. Ze zijn vervormd, verknipt, verdraaid, gemanipuleerd tot beelden waarvan zij willen dat we ze gaan geloven. En geloven doet kopen.

Met dit gezamenlijk werk willen Johan Vaes en Michel Kurylak aantonen dat er massa’s afgedankte grondstoffen zijn om mee aan de slag te gaan als kunstenaar, als bedenker, als maker, als ontwikkelaar,… als koper?

Zij proberen zo tot een andere realiteit te komen. Eentje die niet gefotoshopt of gladgestreken is.

Stap voor stap, met knippen en plakken.